پائیز مهری داشت که بر دل هر خیابان می نشست!

نه بهار با هیچ اردیبهشتی

نه تابستان با هیچ شهریوری

و نه زمستان با هیچ اسفندی اندازه پاییز به مذاق خیـابانها خوش نیامد ؛

 پائیز مهری داشت که بر دل هر خیابان می نشست !

تو شعر هستی و دلتنگی ِ پس از باران!

تو شعر هستی و دلتنگی ِ پس از باران!

که دست های تو در دست های پائیز است

چقدر دوری ِ از تو تحملش سخت است

چقدر حس ِ تو را داشتن غم انگیز است 

وحید نجفی

حیف نیست تو نیایی

پائیز که آمد

باران هم

درختان به سازِ باد

در پیچ و تاب‌اَند

حیف نیست

تو نیایی.....

ایرج تمجیـــدی

دلش با پاییز است

بیچاره آسمان شهریور

دلش با پاییز است 

و

پایبند تابستان

می نشینم شاید او آید

روزها رفتند و من دیگر ؛

خود نمیدانم کدامینم ؛

آن من سرسخت مغرورم ؛

یا من مغلوب دیرینم ؟

بگذرم گر از سر پیمان ؛

میکشد این غم دگر بارم ؛

می نشینم شاید او آید ؛

عاقبت روزی به دیدارم

خانه ام ابری است

ناودانها شر شر باران بی صبری است

آسمان بی حوصله ، حجم هوا ابری است

کفشهایی منتظر در چارچوب در

کوله باری مختصر لبریز بی صبری است

پشت شیشه می تپد پیشانی یک مرد

در تب دردی که مثل زندگی جبری است

و سرانگشتی به روی شیشه های مات

بار دیگر می نویسد : " خانه ام ابری است "

اینجا آسمان ابریست ، آنجا را نمیدانم…

اینجا شده پائیز ، آنجا را نمیدانم…

اینجا فقط رنگ است ، آنجا را نمیدانم…

اینجا دلی تنگ است ، آنجا را نمیدانم

قیصر امین پور

قرار عاشقی

ساعتش را می کشد پائیز یک ساعت عقب

وای اگر بر هم خورد قول و قرار عاشقـــــــی

بیچاره دل....

بعضی حرف ها را “نباید زد”

بعضی حرف ها را “نباید خورد”

بیچاره دل چه میکشد میان این “زد” و”خورد”

بعضی از نبودنها را هیچ بودنی، پر نمیکند...

اعتبار آدم ها،

به حضورشان نیست

به دلهره ای است

 که در نبودنشان احساس می شود

بعضی از نبودنها را

 هیچ بودنی، پر نمیکند...

چون کوه با عظمت باش نه چون دونان....

اشخاص بزرگ و با همت به کوه مانند، 

هر چه به ایشان نزدیک شوی 

عظمت و ابهت آنان بر تو معلوم شود

 و مردم پست و دون 

همانند سراب مانند

 که چون کمی به آنان نزدیک شوی

 به زودی پستی و ناچیزی خود را

 بر تو آشکار سازند.