تنها در ناملایمات زندگی است
که فضایل انسان رشد میکند
و به اوج میرسد.
وگرنه
در غیاب باد،
انبوه پنبه
چون کوه
استواراست!
تنها در ناملایمات زندگی است
که فضایل انسان رشد میکند
و به اوج میرسد.
وگرنه
در غیاب باد،
انبوه پنبه
چون کوه
استواراست!
باید برویم...
شهری که هم سنگ،
هم جان گنجشک ها
در آن مفت است
جای خوبى
برای ماندن نیست
محمدصادق یارحمیدی
صورتت چون قرص ماه و چادرت چون آسمان
قرص مَـــــــــــــه را آسمان تیره زیبا می کند
تنهایی،
هیولای عجیبی است
روز های هفته را می بلعد
غروب جمعه بالا می آورد...
مرتضیحیدری
دل مَـــن چــہ خُــردســآل است
ســـــآده مے نِـِــگرد
ســــآده مے خَنــ ــدد
ســـآده مے پــوشَــ ــد
دل مَـــن از تبـــآرِ دیــوآرهآے ِ کــآه گلیـ ــست
ســـآده مے افتـــ ـ ـد
ســـآده مے شکنـــ ـد
ســـآده مے میـــرد
دل مَـــن تـَنہـــــآ سَــخت مـیگِریــ َــد..
کــــــــاش همه می فهمیدن...
دل بستن به کــلاغی که دل دارد
بهتر از دل بستن به طــاووسیست که
تـــــــــــــــــــــنها زیــــــــــــــــــــــــبایی دارد . . .
ببینمت . . .
گونه هایت خیس اســـت . . .
باز با این رفیق نابابت . . .
نامش چی بود؟
هان!
باران . . .
باز با “باران” قدم زدی ؟
هزار بار گفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها . . .
همدم خوبی نیست برای درد ها . . .
فقط دلتنگی هایت را خیس و خیس و خیس تر میکنــــــد . .
ﺁﯾﻨﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ : ﭘــﯿــﺮ ﺷﺪﯼ
. . . ﻣــﻮﻫﺎﯼ ﻣﺸﮑﯽ ﺍﺕ ﺳﭙـﯿـﺪ ﺷﺪ....
ﻋﯿﺒﯽﻧﺪﺍﺭﺩ ﺁﯾﻨﻪ
ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺟــﻮﺍﻥ ﻣﯿﺸﻮﻡ
ﺩﻟﻢ ﺑﺎ ﺑـﻐـﺾ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ : ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺭﻧﮓ ﮐﻨﯽ؟
. . . ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ
ﺩﻟـــﮑــﻢ،
ﮐﺪﺍﻡ ﺗکهﺍﺕ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﮐﻨﻢ
وقتی کسی زیاد از رفتن حرف می زند،
قبلا رفته است
فقط می خواهد مطمئن شود
چیزی از او در تو جا نمانده!
کمک کن چمدانش را ببندد
چترش را به او پس بده
لبخندش را
آوازهایش را
همینطور سایه اش را
که
گاه و بیگاه از پشت پنجره ات گذشته بود
آدمهـا رو از رو عـکسـاشـون نشناسیـد
آدمهـا،
از بی حوصلگی هاشون .
از خستگی هاشون .
از دلتنگی هاشون .
از غصه هاشون .
از هیچکدوم،
عکس نمی گیرن ...