وقت دلتنگی... یک آه چقدر وزن دارد

من بودم...

تو...

و یک عالمه حرف...

و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان میداد...

کاش بودی...

و میفهمیدی...

وقت دلتنگی...

یک آه چقدر وزن دارد...

ﺍﮐﺜﺮ ﺁﺩﻣﻬﺎ در ٣٠ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻧﺪ و ﺩﺭ ٨٠ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﻓﻦ میشوند...!

طرز ﺧﻮﺩﮐﺸﯽ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺲ ، ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﻪ...!

ﯾﮑﯽ ، ﺩﯾﮕﻪ ﺷﯿﮏ، ﻧﻤﯽ ﭘﻮﺷﻪ..

ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ، ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ..

ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻤﯿﺪﻩ..

یکی دیگه به خودش نمیرسه...

ﯾﮑﯽ مدام ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﺪﻩ..

ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ، عکس ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﻩ...!

یکی محبت نمی کنه ...!

یکی دیگه محبت نمیپذیره ...!

و.....

اینگونه است که ﺍﮐﺜﺮ ﺁﺩﻣﻬﺎ در ٣٠ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻧﺪ و ﺩﺭ ٨٠ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﻓﻦ میشوند...!

گر با دگران بِه ز منی وای به من

گر با دگران بِه ز منی وای به من

گر به همه کس همچو منی وایِ همه

ابوسعید ابوالخیر

حواست باشد بانو

حواست باشدبانو

اگربه مردی بیش ازحد بها بدی

دیگربرای داشتنت تلاش نمیکند

نگاهش سرد میشود

کلامش بی روح

دستانش یخ زده

حرفهایش بوی دل مردگی و اغوشش بوی هوس...

از بدی هایت گذشتن کار خیلی ساده ایست

از بدی هایت گذشتن کار خیلی ساده ایست

این که از من بگذری، سخت است گاهی باورش

 حسن رحمانی نکو 

آخرین نامه ی ارنستو چه گوارا به معشوقه اش

لایق تو کسی نیست جز آنکسی که:

تو را انتخاب میکند نه امتحان...

تو را نگاه کند نه اینکه ببیند...

تو را حس کند نه اینکه لمست کند...

تو را بسازد نه اینکه بسوزاند...

تو را بیاراید نه اینکه بیازارد...

تو را بخنداند نه اینکه برنجاند...

تو را دوست بدارد و بدارد و بدارد.

ﺳﺎﺩﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ ﺍﻣﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﻋﺒﻮﺭ ﻧﮑﻦ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ !

ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﻧﮕﺮﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ کسی که ﺑﻪ ﺯﺧﻢ ﺯﺩﻧﺖ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﻫﺮﮒ ﺣﯿﺎﺗﺖ

ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﯾﺎﻓﺘﯽ !

ﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ :

ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺍﺭﺯﺵ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ …

“ﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ"

فاصله ات را با مردمان این زمان حفظ کن

فاصله ات را با مردمان این زمان

 حفظ کن، 

 ناگهان ترمز می کنند

 ومقصر تویی...

در خیابان های شب دیگر جایی برای قدم هایم نمانده است

در خیابان های شب

دیگر جایی برای قدم هایم نمانده است

زیرا که چشمانت

گستره ی شب را ربوده است.

 نزار قبانی

آلبومی قدیمی ام، در زیرزمین خانه ای کلنگی

آلبومی قدیمی ام،

در زیرزمین خانه ای کلنگی

که واحدهایش را پیش فروش کرده اند.

در انتظار دستی جامانده در اعماق

که شاید آجرها نمی گذارند

خاطره ای فروریخته را ورق بزند

نجاتم بده!

در من هنوز لبخندی هست

که می تواند چیزی یادت بیاورد...

گاهى خودت رامثل یک کتاب ورق بزن،

گاهى خودت رامثل یک کتاب ورق بزن،

انتهای بعضی فکرهایت " نقطه" بگذار که بدانی باید همانجا تمامشان کنی. 

بین بعضی حرفهایت "کاما" بگذار که بدانی باید با کمی تامل ادایشان کنی .

پس از بعضی رفتارهایت هم "علامت تعجب" و آخر برخی عادت هایت نیز علامت "سوال" بگذار .

تا فرصت ویرایش هست...

 خودت را هر چند شب یکبار ورق بزن... 

حتی بعضی از عقایدت را حذف کن ... اما بعضی را پر رنگ.