کارواش قبرستان
خدا رحمت کند رفتگان شمارا، دیروز دهمین سال وفات پدر همسرم بود، رفته بودیم امازاده طاهر کرج. درست است که ده سال گذشته اما آن بنده خدا آنقدر خوبی کرده بود که همه از نبودش ناراحت بودند. وقتی ماشین رو پارک می کردم ، پیرمردی هفتاد هشتاد ساله با یک دستمال به طرف ماشین آمد و یک جورایی فهماند که می خواهد شیشه را پاک کند، از سابقه قبلی که این جور آدما بیشتر شیشه را کثیف می کنند با دست اشاره کردم که نه، اما خودشو به ندیدن زد و شروع کرد به پاک کردن شیشه. من هم نه برای نظافت بلکه برای رضای خدا پانصد تومان گذاشتم تو جیبش وبرگشتم که درماشین را قفل کنم. تو همون حالت به شوخی گفتم می خواهم برگشتم ماشین برق بزنه ها! . رفتیم سر خاک، حدود صد متر آنطرف تر بود. شنیده بودم بعضی از دزد ها افرادی مثل این پیرمرد را اجیر می کنند که بفهمند صاحب ماشی زود میاد یا نه، تا سر وقت وسایل ماشین رو ببرند. از دور حواسم به ماشین بود. دیدم پیر مرده کارشو ول کرد و رفت ، تو دلم گفتم نگاه کن به اندازه پنجاه تومان هم شیشه را تمیز نکرد. اما بعد از چند ثانه دیدم پیر مرده برگشت، با دو تا سطل پر از آب که جفتشو ریخت رو ماشین و دوباره و دوباره ، آنچنان ماشین رو می شست که انگار تمام عمرشو تو کارواش کار کرده، این کار ها حدود بیست دقیقه طول کشید. دیگه داشتیم جمع می کردیم که برگردیم. از دور که می آمدم دیدم پیر مرده نیست. مثل اینکه رفته بود. تو دلم کیف کردم ، خودم هم نمی تونستم ماشین را اینجوری بشورم. دمش گرم. جدا ماشین برق می زد. حتی رینگ های کثیفش رو هم تمیز کرده بود. رفتم سوار بشم دیدم پیر مرده روی جدول نشسته، حسابی خسته شده بود. حواسش به من نبود. دنبال یک ماشین دیگه می گشت که کاسبی را راه بندازه. رفتم جلو یک پنج هزار تومانی گذاشتم تو جیب پیرهنش و بهش گفتم " بابا دمت گرم ، برق می زنه ". گفت :"همون پولی که دادی کافی بود." گفتم " نه اون پانصد تومان برای این بود که شیشه ها را کثیف تر از اینکه هست نکنی ولی این پنج هزار تومان برای اینه که ماشین را تمیز کردی ، خسته نباشی" داشتم بر می گشتم که با صدایی آرام گفت:
" همه همین رو می گن".
نتیجه اخلاقی:
کیفیت کار کردن، به نوع و فضای کار کمتر بستگی دارد تا به کسی که کار رو انجام می دهد.
همه معنی کیفیت را می فهمند حتی اگر در موقعیت خوبی نباشند.
همۀ نظرات منعکس می شوند